Abdullah Ibn Abdul Muttalib (546 C.E. - 570 C.E.)

Abdullah ibn Abdul Muttalib (عبداللہ بن عبدالمطلب) was de vader van de Heilige Profeet ¹ en zijn vader, Abdul Muttalib ibn Hashim, ² was de leider van Banu Hashim, een tak van de stam Quraysh. Abdullah's moeder was Fatimah bint 'Amr ibn 'A'idh ibn Imran ibn Makhzum ibn Yaqazah die oorspronkelijk behoorde tot de tak Banu Makhzum van Quraysh. ³ Abdullah werd geboren in 546 na Christus en overleed in 570 na Christus, een paar maanden voor de geboorte van zijn zoon, Profeet Mohammed . ⁴ Over het algemeen wordt gezegd dat hij de jongste van al zijn broers en zussen was, ⁵ maar Hamzah, Abbas en Safiyah , die uit Haala werden geboren, waren jonger dan Abdullah . ⁶ Maar als we ons beperken tot de kinderen van Fatimah bint 'Amr, dan was Abdullah van haar kinderen de jongste zoon. ⁷

Abdullah is een van de dierbaarste namen bij Allah, ⁸ die letterlijk verwijst naar 'Dienaar van Allah'. ⁹ Abdullah had vijf bloedbroeders en -zusters, namelijk Al-Zubayr, Abd Manaf (algemeen bekend als Abu Talib), 'Atikah, Barrah en Umaymah. ¹⁰ Van de zonen van 'Abdul-Muttalib was hij echter de knapste, kuisste ¹¹ en de lieveling van zijn vader. ¹²

Abdullah Uitgekozen voor het Offer

Volgens Ibn Saad, tijdens het graven van de put van Zamzam, had Abdul Muttalib slechts één zoon (Al-Harith) om hem bij te staan in zijn werk, ¹³ dus bad hij tot Allah Almachtig om hem te zegenen met meer zonen en zwoer dat als hij tien zonen had, hij één van hen zou opofferen omwille van Allah Almachtig in Ka'bah. ¹⁴ Zijn gebed werd verhoord en hij kreeg tien zonen die hem konden verdedigen en bijstaan. Op een dag verzamelde hij hen en sprak met hen over zijn gelofte en vroeg hen om te vertrouwen in God. Ze stemden er allemaal mee in om zich aan zijn gelofte te onderwerpen en vroegen wat ze moesten doen. Abdul Muttalib nam hen mee naar binnen in de Ka'bah en vroeg aan ieder van hen om een pijl te halen, hun naam erop te schrijven en die naar hem te brengen zodat hij een orakel kon raadplegen over de persoon die geofferd zou worden. ¹⁵

In die tijd was het gebruikelijk onder de Arabieren om hun toevlucht te nemen tot waarzeggerij of profetie als ze voor een onoplosbaar probleem stonden. Zij beslisten over onopgeloste problemen met pijlen aan de voet van het grootste beeld in het heiligdom. ¹⁶ Als ze een jongen wilden besnijden, een vrouw wilden huwen, de doden wilden begraven, of twijfelden aan de afstamming van iemand, brachten ze de persoon naar Hubal, ¹⁷ en gingen naar de bewaarder van de pijlen. Er werden honderd dirham betaald als vergoeding voor deze raadpleging met God. ¹⁸ Na de komst van de islam verklaarde de Heilige Koran deze praktijk als een werk van Satan en verbood het ¹⁹ maar het was eerder een sociaal geaccepteerde praktijk.

Abdul Muttalib vertelde de officiële bewaarder van de pijlen over zijn gelofte en vroeg hem de pijlen van zijn zonen te werpen en over hun lot te beslissen. Elke zoon overhandigde zijn pijl met zijn naam erop geschreven. Terwijl de beheerder van de pijlen zijn werk deed, stond Abdul Muttalib naast hem in de Ka'bah en bad tot Allah. De pijl suggereerde Abdullah's naam, ²⁰ daarom nam Abdul Muttalib zonder enige aarzeling een groot mes, hield Abdullah bij de hand en ging naar de plaats waar Abdullah geofferd zou worden. ²¹ Ook al wist Abdullah dat hij geofferd zou worden, toch toonde hij geen tegenzin. Dit weerspiegelt zijn gehoorzaamheid aan zijn vader en zijn bereidheid om zijn leven op te offeren op de Weg van Allah.

Toen de mensen van Quraysh zagen dat Abdul Muttalib op het punt stond om Abdullah te offeren, haastten ze zich naar Abdul Muttalib en vroegen hem om zijn zoon niet te offeren en in plaats daarvan een andere manier te zoeken. Al-Mughirah ibn Abdullah Al-Makhzumi, een familielid van Abdullah's moeders kant, drong erop aan dat Abdullah moest worden vrijgelaten en een soort van genade moest worden gezocht. Andere mensen van de Quraysh stam en leden van Abdul Muttalib's huishouden waren het hiermee eens en bleven aandringen totdat Abdul Muttalib hen vroeg wat hij moest doen om God te behagen (in plaats van zijn zoon op te offeren). Al-Mughirah ibn Abdullah Al-Makhzumi stelde voor om zijn zoon vrij te kopen met weelde en bood aan om een grootste boetedoening te betalen voor Abdullah , en verklaarde dat als er losgeld zou moeten worden betaald, hij samen met de hele stam alle benodigde weelde zou opgeven om hem te redden. ²²

De mensen van de Quraysh stam stelden voor dat Abdul Muttalib Abdullah naar een wijze tovenares in Yathrib moest brengen, die een verbinding had met een geest, en hem dus beter advies kon geven. Ze kwamen ook overeen dat als die dame voorstelde dat Abdullah geofferd moest worden, dan zullen zij Abdul Muttalib niet tegenhouden om dat te doen. Als zij iets anders opdroeg, dan zou dat een bron van opluchting zijn voor iedereen. Abdul Muttalib accepteerde hun suggestie en ze reisden naar Yathrib. Toen ze haar locatie bereikten, ontdekten ze dat ze naar Khaybar was gegaan, ²³ dat was een rijke Joodse stad in een vruchtbare vallei, bijna honderd mijl ten noorden van Yathrib. ²⁴ Zij vervolgden hun reis en bereikten Khaybar, waar Abdul Muttalib de vrouw ontmoette en haar over de situatie op de hoogte bracht. Zij beval hen allen weg te gaan en te wachten tot de vertrouwde geest haar zou bezoeken, zodat zij met hem kon overleggen en een voorstel kon doen dat goed was in deze zaak. Abdul Muttalib bracht het grootste deel van die nacht door met bidden tot Allah Almachtig. De volgende dag bezochten ze haar weer en de dame vroeg hoeveel ze bereid waren te betalen als bloedgeld. Ze vertelden haar dat het tien kamelen waren. Ze raadde hen aan om terug te gaan naar Mekka en een lot te trekken cleromantie ²⁵ voor tien kamelen en Abdullah . Als het lot tegen Abdullah viel, moesten ze meer kamelen toevoegen totdat het lot in zijn voordeel was. Als het lot tegen de kamelen viel, moesten zij het totale aantal kamelen dat zich in zijn plaats had verzameld opofferen. Zij beweerde dat dit de enige manier was waarop de Heer tevreden zou zijn en Abdullah’s leven gered zou kunnen worden. ²⁶

Abdul Muttalib keerde terug naar Mekka en besloot deze instructies uit te voeren. Zijn zonen begonnen met het werpen van de loten, terwijl Abdul Muttalib bad tot Allah. Ze brachten 10 kamelen naar Abdullah om de loten te werpen en de pijl viel tegen Abdullah . Daarom voegden zij er nog tien kamelen aan toe, maar opnieuw viel het lot tegen Abdullah , en zo gingen zij door met het toevoegen van tien tegelijk, totdat er honderd kamelen waren, toen uiteindelijk het lot tegen de kamelen viel. ²⁷ Het volk van Qoeraisj en anderen aanwezigen zeiden tot Abdul Muttalib dat God nu tevreden over hem was. Maar hij zei: "Niet voordat ik drie keer geloot heb. Zij deden het driemaal en telkens viel de pijl tegen de kamelen. ²⁸ Abdul Muttalib slachtte de kamelen tussen Safa en Marwa en richtte een feestmaal aan voor het volk, maar hij noch zijn zonen aten er iets van. Tot die dag was het bloedgeld (Al-Diyah, Diyat) tien kamelen, maar Abdul Muttalib verhoogde het tot honderd kamelen voor een menselijke ziel, het volk van Qoeraisj samen met alle andere Arabische mensen erkenden het en de Heilige Profeet bevestigde het na de Islam. ²⁹

Profeet Mohammed wordt Ibn Al-Zabeehain (Zoon van twee geslachte) genoemd. De reden voor deze titel is dat zijn vader Abdullah en zijn voorvader Profeet Ismaël (Ismail) werden voorgedragen voor opoffering, maar Allah Almachtig redde beiden, Profeet Ismaël en Abdullah . ³⁰

Huwelijksaanzoeken voor Abdullah

Abdullah was een aantrekkelijke jongeman, geliefd en gerespecteerd door de mensen van Makkah. Vooral vanwege zijn persoonlijkheid en schoonheid werd hij door veel vrouwen van Makkah geadoreerd, en na het incident waarbij honderd kamelen werden opgeofferd in ruil voor zijn leven, wilden velen met hem trouwen. ³¹ Er wordt geciteerd dat het voorhoofd van Abdullah zo glanzend was dat het leek alsof er licht uit kwam. Dit was een teken dat hij een profeet in zijn nageslacht had. Dit was een van de redenen waarom veel vrouwen met hem wilden trouwen en sommigen van hen benaderden hem ook. Eén van hen was Umm Qital bint Naufil van de clan Banu Asad. Er wordt geciteerd dat zij van haar broer Warqa ibn Naufil, een geleerde van het Christendom en oude geschriften, had gehoord over de tekenen van de komst van een profeet in Arabië, dus wilde ze dat de profeet bij haar geboren zou worden. ³²

Er wordt verteld dat Abdullah na het offer en het losgeld ergens heen ging met zijn vader Abdul Muttalib. Onderweg ontmoetten zij Umm Qital, ³³ zij sprak Abdullah aan en vroeg hem met haar te trouwen en bood hem evenveel kamelen aan als er voor hem geofferd waren. Abdullah wees het voorstel af en zei dat hij met dat meisje zou trouwen dat door zijn vader was aanbevolen. ³⁴ Dit incident geeft Abdullah's volledige gehoorzaamheid en respect voor zijn vader aan, evenals zijn onverschilligheid voor wereldse verlangens.

Een soortgelijk incident wordt vermeld voor Fatima bint Murr die een van de mooiste vrouwen van Arabië was. Zij bood Abdullah aan om te trouwen, maar hij weigerde. Dit toont zijn vroomheid, adel, waardigheid en kuisheid. ³⁵ Er wordt gezegd dat toen hij getrouwd was, veel van de jonge vrouwen van de stammen Banu Makhzum, Banu Abd Al-Shams en Banu Abd Al-Manaf de intensiteit van dit nieuws niet konden verdragen en enkele dagen onwel bleven. ³⁶

Huwelijk met Aaminah

Na een incident in Jemen, wilde Abdul Muttalib bruiden vinden voor zichzelf en zijn zoon uit de stam van Banu Zuhra. De reden voor zijn besluit werd vermeld door Abbas bin Abdul Muttalib die verklaart dat hij eens met zijn vader in Jemen was, waar een geleerde van Ahl-e-Kitaab (Mensen van het Boek), die kennis had van het geschrift, hem ontmoette. Hij merkte enkele tekenen op in Abdul Muttalib's fysieke verschijning en bevestigde dat autoriteit en heerschappij in Abdul Muttalib's ene hand was, en profeetschap in de andere, maar hij verklaarde dat beide kwaliteiten verenigd zouden worden in de Banu Zuhra stam. Toen vroeg hij of Abdul Muttalib enige relatie had opgebouwd met de stam van Banu Zuhra. Abdul Muttalib ontkende omdat hij tot die tijd geen relatie had met de genoemde stam. Abbas verklaart dat zijn vader dit gesprek en deze profetie in gedachten hield en besloot om voor zichzelf en Abdullah een vrouw te trouwen uit de stam van Banu Zuhra. ³⁷ Dit incident bleek de reden te zijn van Abdullah's huwelijk in de stam Banu Zuhra.

Toen Abdullah vierentwintig was, verkoos ³⁸ Abdul Muttalib Aaminah bint Wahb , de dochter van Wahb ibn Abd Manaf ibn Zuhra, het hoofd van de stam van Zuhra om met zijn zoon te trouwen. Daarom vroeg hij Aaminah's hand ten huwelijk voor zijn zoon Abdullah . Zij was de meest voortreffelijke vrouw in afstamming, ³⁹ status ⁴⁰ en was in die tijd het hoofd van de vrouwen van haar stam. ⁴¹ Zo was Profeet Mohammed edelste in afstamming, zowel van vaderskant als van moederskant. ⁴²

Het voorstel werd geaccepteerd en Abdullah trouwde met Aaminah , terwijl zijn vader Abdul Muttalib trouwde met Aaminah's nicht Halah, op dezelfde dag. Door dit huwelijk van Abdul Muttalib kreeg Profeet Mohammed een oom van vaderskant, genaamd Hamzah . Overeenkomstig de gewoonte van de stam woonde Abdullah de eerste drie dagen van het huwelijk met Aaminah bij haar verwanten, ⁴³ daarna verhuisden ze naar de woningen van Abdul Muttalib.

Sommige historici hebben ook een aantal verhalen vermeld over Abdullah's huwelijk met andere vrouwen naast Aaminah , maar het zijn slechts verhalen die onjuist zijn. ⁴⁴ Volgens Imam Al-Salihi, die Al-Waqidi citeert, trouwde Abdullah nooit met een vrouw naast Aaminah . ⁴⁵

Abdullah's Overlijden

Abdullah vergezelde een handelskaravaan van de Quraysh stam die op weg was naar Gaza in Syrië. Toen hij vertrok was Aaminah zwanger. Hij verbleef enkele maanden in Gaza en op de terugweg naar Mekka, stopte hij in Yathrib (Madinah) bij zijn ooms van moederskant in Banu 'Adi ibn Al-Najjar. Tijdens zijn verblijf daar werd hij ziek en kon hij niet terugreizen naar Mekka. Toen de karavaan Mekka bereikte, werd zijn vader op de hoogte gebracht van Abdullah's afwezigheid en ziekte. Abdul Muttalib stuurde onmiddellijk zijn oudste zoon Al-Harith naar Yathrib (Madinah) zodat hij Abdullah kon bijstaan op zijn terugreis naar Mekka. Toen Al-Harith Yathrib bereikte, hoorde hij dat Abdullah was overleden en begraven in Yathrib. Daarom keerde Al-Harith terug naar Mekka en vertelde zijn oude vader en zijn weduwe vrouw Aaminah over de dood van Abdullah . Dit nieuws was een enorme schok voor Abdul Muttalib, Abdullah's broers en zussen en vooral voor Abdullah's vrouw Aaminah . ^{46 47}

Ibn Saad citeert Waqidi dat de meest authentieke mening over zijn leeftijd is dat hij slechts 25 jaar oud was toen hij overleed. Toen Abdullah deze wereld verliet, was de Heilige Profeet nog in de baarmoeder van zijn moeder. ⁴⁸

Erfenis van Abdullah

Abdullah liet zijn familie vijf kamelen, een kudde schapen en een slavin genaamd Umm Ayman na als erfenis. ⁴⁹ De grootte van dit erfdeel toont niet aan dat Abdullah een zeer welvarend man was en evenmin dat hij een behoeftig individu was. Abdullah was begin twintig, nog een jonge getalenteerde man, in staat om te werken en een fortuin voor zichzelf op te bouwen. Bovendien leefde zijn vader nog en was nog niets van zijn vermogen overgedragen aan zijn kinderen. ⁵⁰

• ¹ Abd Al-Malik ibn Hisham (1955), Al-Seerat Al-Nabawiyah le-ibn Hisham, Shirkah Maktabah wa Matba’ Mustafa Al-Babi, Cairo, Egypt, Vol. 1, Pg. 158.
• ² Muhammad ibn Jareer Al-Tabari (1387 A.H.), Tareekh Al-Tabari, Dar Al-Turath, Beirut, Lebanon, Vol. 2, Pg. 239.
• ³ Abd Al-Malik ibn Hisham (1955), Al-Seerat Al-Nabawiyah le-ibn Hisham, Shirkah Maktabah wa Matba’ Mustafa Al-Babi, Cairo, Egypt, Vol. 1, Pg. 109.
• ⁴ Muhammad ibn Saad Al-Basri (1968), Tabqat Al-Kubra, Dar Sadir, Beirut, Lebanon, Vol. 1, Pg. 99.
• ⁵ Muhammad ibn Isḥaq ibn Yasar Al-Madani (1978), Al-Seerat Al-Nabawiyah le-ibn Ishaq, Dar Al-Fikr, Beirut, Lebanon, Pg. 33.
• ⁶ Abd Al-Rahman ibn Abdullah Al-Suhayli (1421 A.H.), Al-Raud Al-Unuf fe-Sharah Al-Seerat Al-Nabawiyah le-ibn Hisham, Dar Ihya Al-Turath Al-Arabi, Beirut, Lebanon, Vol. 2, Pg. 84.
• ⁷ Muhammad ibn Jareer Al-Tabari (1387 A.H.), Tareekh Al-Tabari, Dar Al-Turath, Beirut, Lebanon, Vol. 2, Pg. 239.
• ⁸ Abu Dawud Sulaiman ibn Al-Ash’ath (2009), Sunan Abi Dawud, Hadith: 4950, Dar Al-Salam, Riyadh, Saudi Arabia, Pg. 977
• ⁹ Shaikh Muzaffereddin (2012), Standard Dictionary of Muslim Names with 99 Names of Allah, Al-Minar Books, Claymont, Delaware, USA, Pg. 29.
• ¹⁰ Muhammad ibn Jareer Al-Tabari (1387 A.H.), Tareekh Al-Tabari, Dar Al-Turath, Beirut, Lebanon, Vol. 2, Pg. 239.
• ¹¹ Safi Al-Rahman Al-Mubarakpuri (2010), Al-Raheeq Al-Makhtum, Dar ibn Hazam, Beirut, Lebanon, Pg. 67.
• ¹² Muhammad ibn Ishaq ibn Yasar Al-Madani (1978), Al-Seerat Al-Nabawiyah le-ibn Ishaq, Dar Al-Fikr, Beirut, Lebanon, Pg. 33.
• ¹³ Muhammad ibn Saad Al-Basri (1968), Tabqat Al-Kubra, Dar Sadir, Beirut, Lebanon, Vol. 1, Pg. 88.
• ¹⁴ Martin Lings (1985), Muhammad ﷺ: His Life based on the Earliest Sources, Sohail Academy, Lahore, Pakistan, Pg. 12.
• ¹⁵ Muhammad ibn Ishaq ibn Yasar Al-Madani (1978), Al-Seerat Al-Nabawiyah le-ibn Ishaq, Dar Al-Fikr, Beirut, Lebanon, Pg. 32.
• ¹⁶ Husein Haykal (1976), The Life of Muhammad (Translated by Ismail Razi Al-Faruqi), Islamic Book Trust, Petaling Jaya, Malaysia, Pg. 39.
• ¹⁷ Muhammad ibn Ishaq ibn Yasar Al-Madani (1978), Al-Seerat Al-Nabawiyah le-ibn Ishaq, Dar Al-Fikr, Beirut, Lebanon, Pg. 33.
• ¹⁸ Holy Quran, Al-Maida (The Table spread) 5: 90
• ¹⁹ Muhammad ibn Jareer Al-Tabari (1387 A.H.), Tareekh Al-Tabari, Dar Al-Turath, Beirut, Lebanon, Vol. 2, Pg. 241.
• ²⁰ Muhammad ibn Jareer Al-Tabari (1387 A.H.), Tareekh Al-Tabari, Dar Al-Turath, Beirut, Lebanon, Vol. 2, Pg. 241.
• ²¹ Husein Haykal (1976), The Life of Muhammad ﷺ (Translated by Ismail Razi Al-Faruqi), Islamic Book Trust, Petaling Jaya, Malaysia, Pg. 39.
• ²² Abd Al-Malik ibn Hisham (1955), Al-Seerat Al-Nabawiyah le-ibn Hisham, Shirkah Maktabah wa Matba’ Mustafa Al-Babi, Egypt, Vol. 1, Pg. 153-154.
• ²³ Muhammad ibn Ishaq ibn Yasar Al-Madani (1978), Al-Seerat Al-Nabawiyah le-ibn Ishaq, Dar Al-Fikr, Beirut, Lebanon, Pg. 36.
• ²⁴ Martin Lings (1985), Muhammad ﷺ: His Life based on the Earliest Sources, Sohail Academy, Lahore, Pakistan, Pg. 13.
• ²⁵ Cleromantie: Divinatie door middel van het werpen van lots.
• ²⁶ Muhammad ibn Ishaq ibn Yasar Al-Madani (1978), Al-Seerat Al-Nabawiyah le-ibn Ishaq, Dar Al-Fikr, Beirut, Lebanon, Pg. 36
• ²⁷ Muhammad ibn Saad Al-Basri (1968), Tabqat Al-Kubra, Dar Sadir, Beirut, Lebanon, Vol. 1, Pg. 88.
• ²⁸ Muhammad ibn Ishaq ibn Yasar Al-Madani (1978), Al-Seerat Al-Nabawiyah le-ibn Ishaq, Dar Al-Fikr, Beirut, Lebanon, Pg. 39.
• ²⁹ Muhammad ibn Saad Al-Basri (1968), Tabqat Al-Kubra, Dar Sadir, Beirut, Lebanon, Vol. 1, Pg. 89.
• ³⁰ Muhammad ibn Abd Al-Baqi ibn Yusuf Al-Zurqani (1996), Sharah Zurqani Ala Al-Mawahib Al-Laduniyyah bil Minh Al-Muhammadiyah, Dar Al-Kutub Al-Ilmiyah, Beirut, Lebanon, Vol. 1, Pg. 181.
• ³¹ Husein Haykal (1976), The Life of Muhammad ﷺ (Translated by Ismail Razi Al-Faruqi), Islamic Book Trust, Petaling Jaya, Malaysia, Pg. 44.
• ³² Jalal Al-Din Al-Suyuti (2008), Al-Khasais Al-Kubra, Dar Al-Kutub Al-Ilmiyah, Beirut, Lebanon, Vol. 1, Pg. 71.
• ³³ Abul Fida Ismael ibn Kathir Al-Damishqi (1976), Al-Seerat Al-Nabawiyah le-ibn Kathir, Dar Al-Ma’rifa lil Taba’a wal-Nashr wal-Tawzi, Beirut, Lebanon, Vol. 1, Pg. 176.
• ³⁴ Muhammad ibn Ishaq ibn Yasar Al-Madani (1978), Al-Seerat Al-Nabawiyah le-ibn Ishaq, Dar Al-Fikr, Beirut, Lebanon, Vol. 1, Pg. 42.
• ³⁵ Ali ibn Ibrahim ibn Ahmed Al-Halabi (2013), Al-Seerah Al-Halabiyah, Dar Al-Kutub Al-Ilmiyah, Beirut, Lebanon, Vol. 1, Pg. 59.
• ³⁶ Ali ibn Ibrahim ibn Ahmed Al-Halabi (2013), Al-Seerah Al-Halabiyah, Dar Al-Kutub Al-Ilmiyah, Beirut, Lebanon, Vol. 1, Pg. 58.
• ³⁷ Abd Al-Rahman ibn Abdullah Al-Suhayli (1421 A.H.), Al-Raud Al-Unuf fe-Sharah Al-Seerat Al-Nabawiyah le-ibn Hisham, Dar Ihya Al-Turath Al-Arabi, Beirut, Lebanon, Vol. 2, Pg. 89.
• ³⁸ Husein Haykal (1976), The Life of Muhammad ﷺ (Translated by Ismail Razi Al-Faruqi), Islamic Book Trust, Petaling Jaya, Malaysia, Pg. 46.
• ³⁹ Muhammad ibn Ishaq ibn Yasar Al-Madani (1978), Al-Seerat Al-Nabawiyah le-Ibn Ishaq, Dar Al-Fikr, Beirut, Lebanon, Pg. 42.
• ⁴⁰ Abd Al-Malik Ibn Hisham (1955), Al-Seerat Al-Nabawiyah le-ibn Hisham, Shirkah Maktabah wa Matba’ Mustafa Al-Babi, Egypt, Vol. 1, Pg. 156.
• ⁴¹ Ibid.
• ⁴² Muhammad ibn Ishaq ibn Yasar Al-Madani (1978), Al-Seerat Al-Nabawiyah le-ibn Ishaq, Dar Al-Fikr, Beirut, Lebanon, Pg. 42.
• ⁴³ Muhammad ibn Saad Al-Basri (1968), Tabqat Al-Kubra, Dar Sadir, Beirut, Lebanon, Vol. 1, Pg. 95.
• ⁴⁴ Husein Haykal (1976), The Life of Muhammad (Translated by Ismail Razi Al-Faruqi), Islamic Book Trust, Petaling Jaya, Malaysia, Pg. 46.
• ⁴⁵ Muhammad ibn Yusuf Al-Salihi Al-Shami (1993), Subul Al-Huda wal-Rashad fe Seerat Khair Al-Abad, Dar Al-Kutub Al-Ilmiyah, Beirut, Lebanon, Vol. 1, Pg. 331.
• ⁴⁶ Muhammad ibn Saad Al-Basri (1968), Tabqat Al-Kubra, Dar Sadir, Beirut, Lebanon, Vol. 1, Pg. 99.
• ⁴⁷ Muhammad ibn Yusuf Al-Salihi Al-Shami (1993), Subul Al-Huda wal-Rashad fe Seerat Khair Al-Abad, Dar Al-Kutub Al-Ilmiyah, Beirut, Lebanon, Vol. 1, Pg. 331.
• ⁴⁸ Muhammad ibn Saad Al-Basri (1968), Tabqat Al-Kubra, Dar Sadir, Beirut, Lebanon, Vol. 1, Pg. 99.
• ⁴⁹ Husein Haykal (1976), The Life of Muhammad ﷺ (Translated by Ismail Razi Al-Faruqi), Islamic Book Trust, Petaling Jaya, Malaysia, Pg. 47.
• ⁵⁰ Ibid.